Letter en figuurlijk in het stof happen

Waar iedereen uitkijkt naar ‘Le Nord’ van vanmiddag, mochten wij gistermiddag naar ‘Le Sud’. In het verre Zeeuws-Vlaanderen stond de tweede manche van de Topcompetitie op het programma met de Omloop van de Braakman. Een koers die bekent staat als het Parijs-Roubaix van de topcompetitie en met recht want van de 183 kilometer zijn er ongeveer 25 kilometer over kasseien.

Het moraal in de ploeg was goed en het plan was duidelijk. Met mijn 64 kilogram keek ik wel even rond en zag dat ik als lichtgewicht met Dylan de enige was onder 70kg en de meeste boven de 80 kilogram, zoals je van een echte kasseienbeukers verwacht.
Ik hoor u denken: ‘Zo Daan, ben je zo afgevallen?’. Neehoor, ik (Mike Terpstra) heb de eer om dit verslag te schrijven want Daan’s wedstrijd duurde slechts 40 kilometer.

Daan pakte na de eerste omloop van 40 kilometer het fietspad om naar voren te komen. De jury was onverbiddelijk en Daan was gediskwalificeerd. Net als zovele overigens want de reglementen worden tegenwoordig streng nageleefd. Daan is overigens wel de eerste renner ooit die ik uit eigen wil naar de jury heb zien gaan om te vragen of hij gediskwalificeerd was. Ik zou plotseling Oost-Indische doof zijn, het ontkennen en daarna uitgebreid een discussie starten. Niet dat het help maar toch.

Jorn Buning had een nog kortere wedstrijd. Na drie kilometer stond hij tussen een val, hij viel zelf niet maar zijn fiets wel. Shifterkapot en ondanks een poging om terug te keren als snel einde koers. In deze zenuwachtige koers was Patrick Bos ook betrokken bij een valpartij in de tweede omloop alleen hij lag er zelf wél bij. Terugkeren lukte nog wel maar de val had teveel kracht gekost.

Want het tempo lag hoog. Ik refereer even aan onze laatste Nederlandse wielrenner die ooit Parijs-Roubaix won (ben even zijn naam kwijt..): Kasseienkoersen zijn net baanwedstrijden, het is een puntenkoers waarbij je bij de eerste de strook moet opdraaien en daarna is het een afvalkoers omdat achteraan de deur openstaat. Én zo was het ook in de Braakman! Dat kwam mede omdat er geen wind stond en na de Ster van Zwolle de ploegen elkaar nul ruimte gaven voor een vlucht van een kopgroep.

Wij gingen door en zaten redelijk in de wedstrijd met Nils Wolffenbuttel, Martijn Veling, Dylan van Zijl en Teun Mouris. Alleen Teun moest vroeger passen in de koers dan wij gehoopt hadden. Wijze les voor Teun is dat wringen ook bij de koers hoort en ik ben ervan overtuigd dat hij zijn zelfvertrouwen snel terugwint. Wie ook sneller wegviel dan gehoopt van Dylan. Alleen bij hem waren het niet de benen want hij reed een puike wedstrijd en zeer aanvallend. Ook hier was materiaalpech debet aan de DNF. Heel erg zonde..

Gelukkig was ik nog over met de twee 80+’ers Martijn Veling en Nils Wolfenbuttel in het eerste peloton want het zou toch niet gebeuren dat het van mij moest gaan komen. Martijn heeft duidelijk een stap voorwaarts gemaakt en wordt al meer renner. Van de ongesoigneerde studentikoze roeier begint De Viking een coureur te worden met zelfs blinkende witte overschoentjes aan! Martijn eindigde in het twee peloton maar de volgende stap is om ook finales te gaan rijden.

Op naar de finale! Ik had een redelijke dag en moest Nils Wolfenbuttel een beetje oppeppen want aan de opmerking ‘ik heb niks extra’s’ hebben we niks. Het peloton was al meer dan gehalveerd dus zo slecht was hij niet. Als een hoogwaardige amateur psycholoog even wat opbeurende woorden en Nils naar voren rijden deden wonderen. Nils had op het goede moment weer de benen. Precies voor de laatste keer Smokkelweg, de lastigste strook op het einde van de grote omloop, vlak voor de twee finale omloopjes.

Voorin begonnen we alleen Nils kreeg een concurrent die hem half van de weg reed en op een of andere manier schoot zijn ketting van het voorblad. Voordat alles gefixt was stond Nils nagenoeg stil en dan optrekken van 0 op kasseien is dodelijk. Zonde want het gas ging er hard op en het peloton brak in meerdere groepen. 40 man bleven er over met nog 8 renner daarvoor in de kopgroep.

In het peloton gebeurde verder niks spannends. De kopgroep bleef weg en Adriaan Janssen (SEG Racing Academy) wist solo de overwinning binnen te halen. Mijn doel in peloton was met wegvallen van Nils ook weg. De sprint probeer ik nog maar die ging vanouds slecht.

Een dagje Zeeland, ik heb mij geamuseerd over de kasseien maar de conclusie is dat wij aardig in het stof hebben gehapt als ploeg. Oké, het zat niet mee maar anoniem meerijden hoort niet bij de #branie die wij willen tonen. Volgende keer iets meer lef aan de dag leggen, het Amsterdamse gogme meenemen en met de borst vooruit naar de volgende kasseienkoers. Volgende week rijden wij de 3Bergenprijs Stasegem met onder andere de Mariaborrestraat en de Oude Kwaremont.

Deze week dus even flink eten, misschien krijgt ik dan wel het kopmanschap!